-
1 zarzucać
zarzucać k-u jemandem vorwerfen, jemandem vorhalten; an jemandem aussetzen; (zrezygnować) aufgeben, verwerfen;zarzucać na ramiona über die Schulter werfen;zarzucać ręce na szyję die Arme um den Hals schlingen;zarzucać pytaniami mit Fragen überschütten;zarzucać rynek (I) den Markt überschwemmen (mit D); v/i pojazd schleudern;samochód zarzucał das Auto kam ins Schleudern -
2 zarzucić
zarzucać k-u jemandem vorwerfen, jemandem vorhalten; an jemandem aussetzen; (zrezygnować) aufgeben, verwerfen;zarzucać na ramiona über die Schulter werfen;zarzucać ręce na szyję die Arme um den Hals schlingen;zarzucać pytaniami mit Fragen überschütten;zarzucać rynek (I) den Markt überschwemmen (mit D); v/i pojazd schleudern;samochód zarzucał das Auto kam ins Schleudern -
3 bombardować
bombardować [bɔmbardɔvaʨ̑] < perf z->vt1) ( zrzucać bomby) bombardieren2) fiz\bombardować jądra atomowe neutronami Atomkerne mit Neutronen beschießen\bombardować kogoś pytaniami jdn mit Fragen bombardieren ( fam)
См. также в других словарях:
zarzucać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, zarzucaćam, zarzucaća, zarzucaćają, zarzucaćany {{/stl 8}}– zarzucić {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIIb, zarzucaćcę, zarzucaćci, zarzucaćrzuć, zarzucaćcony {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
pytanie — n I 1. rzecz. od pytać. 2. lm D. pytanieań «zdanie (lub równoważnik zdania) mające intonację pytajną, wypowiedziane w zamiarze dowiedzenia się czegoś, uzyskania zezwolenia na coś itp.» Niedyskretne, nieśmiałe, obcesowe, podchwytliwe pytanie.… … Słownik języka polskiego
zarzucić — dk VIa, zarzucićcę, zarzucićcisz, zarzucićrzuć, zarzucićcił, zarzucićcony zarzucać ndk I, zarzucićam, zarzucićasz, zarzucićają, zarzucićaj, zarzucićał, zarzucićany 1. «rzucając zawiesić, zaczepić coś na czymś; przerzucić przez coś» Zarzucić worek … Słownik języka polskiego